W 2020 r. oczekiwany średni czas trwania życia zawodowego w Unii Europejskiej (UE) wyniósł 35,7 lat, czyli o 0,2 roku mniej niż średnia z 2019 r.
Kryzys COVID-19 wpłynął również na liczbę lat, kiedy ludzie mogą spodziewać się pozostawania na rynku pracy (zatrudnieni lub bezrobotni) w ciągu swojego życia. Między innymi osoby, które byłyby dostępne na rynku pracy i szukałyby pracy, rezygnował z poszukiwań ze względu na covid, a w konsekwencji znalazły się poza siłą roboczą, wpłynęło na dane dotyczące czasu trwania życia zawodowego.
Jeśli chodzi o różnice między płciami, widać powolny spadek, ale systematyczny w UE w latach 2000–2020; z 7,1 lat w 2000 r. do 4,8 w 2020 r., podczas gdy przewidywany czas życia zawodowego kobiet wydłużył się o 4,5 roku, a mężczyzn o zaledwie 2,2 roku w tym samym okresie.
Oczekiwany okres aktywności zawodowej najdłuższy w Szwecji, najkrótszy we Włoszech
Wśród państw członkowskich UE najdłuższy okres aktywności zawodowej w 2020 r. miały Szwecja, Holandia i Dania (odpowiednio 42,0, 41,0 i 40,0 lat). Były to jedyne trzy państwa członkowskie UE, w których oczekiwany okres aktywności zawodowej wynosił 40 lat lub więcej. Za tymi państwami członkowskimi uplasowała się Estonia (39,2 roku), Niemcy (39,1 roku) i Finlandia (38,8 roku).
Z kolei najkrótszy oczekiwany okres aktywności zawodowej odnotowano we Włoszech (31,2 lat), następnie w Grecji i Chorwacji (po 32,8 lat), Belgii (33,4 lat) i Bułgarii (33,5 lat).
EUROSTAT, gr.
