Od pierwszego kwartału 2020 roku europejski rynek pracy boryka się z pandemią COVID-19. Wiele państw członkowskich Unii Europejskiej (UE) wdrożyło środki, takie jak praca krótkoterminowa lub wsparcie finansowe dla przedsiębiorstw, aby złagodzić wpływ kryzysu zdrowotnego na zatrudnienie. Mogło to do pewnego stopnia pomóc w ograniczeniu zwolnień masowych. Jednak osoby, które powinny były podjąć pracę lub utrzymać zatrudnienie w wyniku odnowienia umowy na czas określony, mogły zostać bezpośrednio dotknięte pogorszeniem koniunktury gospodarczej i zamknięciem przedsiębiorstw lub podmiotów publicznych.
W czwartym kwartale 2020 r. 188,7 mln osób, czyli 72,6% ogółu ludności UE w wieku 20-64 lata, było zatrudnionych w porównaniu z 186,6 mln lub 71,7% w drugim kwartale 2020 r. I 191,4 mln lub 73,2% w czwartym kwartale 2019 r.
Zatrudnienie mężczyzn w UE w okresie od czwartego kwartału 2019 r. do czwartego kwartału 2020 r. spadło o 1,7 mln. Oznacza to spadek wskaźnika zatrudnienia o 0,9 punktu procentowego (z 79,1% do 78,2%), podczas gdy zatrudnienie kobiet spadło o 1,0 mln, spadek wskaźnika zatrudnienia o 0,4 pkt. proc. (z 67,4% do 67,0%) w tym okresie.
Największe spadki wskaźnika zatrudnienia w Hiszpanii, Estonii i na Litwie
Niemal wszystkie państwa członkowskie UE, z wyjątkiem Polski, Luksemburga, Malty i Grecji, odnotowały spadek wskaźników zatrudnienia między czwartym kwartałem 2019 r. a czwartym kwartałem 2020 r., przy czym spadek o ponad 2 pkt. proc. odnotowano w Hiszpanii, Estonii i na Litwie.
Zatrudnienie na czas określony pod koniec 2020 r. wciąż poniżej poziomów z 2019 r.
Umowy na czas określony stanowiły 10,6% całkowitego zatrudnienia w UE w ostatnim kwartale 2020 r., czyli nieco więcej niż jedna na dziesięć osób zatrudnionych w UE była zatrudniona na umowę czasową.
EUROSTAT
