Z dniem 18.06.br. weszła w życie ustawa z dn. 10.06.2016 r. o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług (Dz.U. poz. 868), zwana dalej „ustawą o delegowaniu pracowników”, wdrażająca do krajowego systemu prawnego postanowienia dwu dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady. Wspomniana ustawa przewiduje także zmiany w innych przepisach, w tym również w k.p.
Ustawa o delegowaniu pracowników dokonuje transpozycji dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dn. 16.12.1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz.Urz. WE L 18 z 21.01.1997, str. 1; Dz.Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 5, t. 2, str. 431) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE z dn. 15.05.2014 r. w sprawie egzekwowania dyrektywy 96/71/WE dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług, zmieniającej rozporządzenie (UE) nr 1024/2012 w sprawie współpracy administracyjnej za pośrednictwem systemu wymiany informacji na rynkach wewnętrznych („rozporządzenie w sprawie IMI”) (Dz.Urz. UE L 159 z 28.05.2014, str. 11). Wspomniane akty prawne UE określają postępowanie w przypadku tymczasowego oddelegowania pracownika przez swojego pracodawcę do innego państwa członkowskiego w ramach świadczonych w tym państwie usług. Zgodnie z wytycznymi unijnymi powyższa problematyka powinna być uregulowana odrębnym aktem prawnym – realizację tego obowiązku stanowi uchwalenie ustawy o delegowaniu pracowników.
