1. Mały ZUS – bez limitu przychodowego 10 tys. zł + likwidacja 3/5
– Aktualne rozwiązanie przewidziane w ustawie „Mały ZUS Plus” przewiduje skorzystanie z ulg przez przedsiębiorców, będących osobami fizycznymi, którzy osiągnęli przychód z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej nie wyższy niż 120 tys. zł (tj. 10 tys. zł miesięcznie).
– Docelowe zniesienie tego limitu umożliwiłoby objęcie Małym ZUS-em Plus tych przedsiębiorców, którzy osiągają większy przychód, ale ze względu na specyfikę swojej działalności (zwłaszcza osoby trudniące się handlem, pośrednictwem itp.) nie przekłada się to na uzyskiwany przez nie dochód.
– Likwidacja opłacania obniżonych składek max. przez 36 miesięcy w ciągu ostatnich 60 miesięcy prowadzenia działalności, po to aby Mały ZUS Plus stał się swoistym „progiem podatkowym”, a nie tylko kolejną czasową ulgą.
2. Regionalizacja płacy minimalnej – ½ średniej pensji w powiecie
– Sytuacja skokowego wzrostu płacy minimalnej może być dla przedsiębiorców zbyt trudna do udźwignięcia, zwłaszcza w powiatach o niższym poziomie rozwoju gospodarczego. W efekcie firmy mogą być zamykane.
– Płaca minimalna powinna być ustalana dla określonego powiatu oddzielnie, stanowiąc – do wyboru – ½ średniej arytmetycznej, geometrycznej albo środkowej (mediany) wynagrodzeń w powiecie. Pozwoli to uwzględnić stopień rozwoju regionów oraz sytuację na miejscowym rynku pracy.
– Regionalizacja płacy spowoduje szybsze wyrównywanie poziomów gospodarczych w poszczególnych powiatach, a w efekcie wzrost wynagrodzeń tam, gdzie pierwotnie były niższe.
3. Rady odwoławcza z udziałem przedstawicieli organizacji przedsiębiorców oraz urzędów
– Powołanie nowych organów – rady odwoławczej przy Ministrze Finansów (sprawy skarbowe) i Ministrze Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej (sprawy związane z ubezpieczeniami społecznymi). W jej skład weszliby przedstawiciele organizacji przedsiębiorców, Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców, właściwych urzędów i ministerstw.
– Zadaniem rady byłoby rozpatrywanie zasadności wnoszenia środków odwoławczych od decyzji organów, jak i od wyroków sądów, w przypadku gdy zachodzą przesłanki do zastosowania zasad Konstytucji Biznesu, wynikających z przepisów Prawa przedsiębiorców (rozdział 1). Rada działałaby na wniosek organu, który decyduje o skierowaniu sprawy do kolejnej instancji. Opinia Rady nie byłaby wiążąca.
4. Odpowiedzialność dyscyplinarna i majątkowa (system karania urzędników)
– Aktualnie funkcjonujący system dyscyplinowania urzędników nie działa w praktyce. Potrzebna jest nowelizacja ustawy o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenia prawa oraz ustaw: o służbie cywilnej, pracownikach urzędów państwowych i pracownikach samorządowych
– Sądy nie nakładają kar na podstawie ustawy o odpowiedzialności majątkowej z uwagi na fakt konieczności zaistnienia przesłanki rażącego naruszenia przepisów. Urzędnik odpowiadać powinien za naruszenie (niekoniecznie rażące) prawa, natomiast odstąpienie od wymierzenia kary następowałoby ze względu na niewielkie zawinienie bądź znikomą szkodę.
– W obecnym stanie prawnym urzędnicy sądzą się sami w ramach tworzonych komisji dyscyplinarnych. Proponujemy, aby sprawy dyscyplinarne rozpatrywane były przez organ wyższego rzędu.
5. Kontrole przedsiębiorców ograniczone czasowo
– Zgodnie z art. 55 ust. 1 ustawy Prawo przedsiębiorców czas trwania wszystkich kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym nie może przekraczać odpowiednio 12, 18, 24 i 48 dni roboczych u mikro-, małych, średnich i pozostałych (dużych) przedsiębiorców.
– Przedłużenie w każdym przypadku mogłoby nastąpić tylko raz, odpowiednio o terminy określone w artykule 55 ust. 1.
– Odwołanie od postanowienia o przedłużeniu podlegałoby kontroli wyższego organu.
6. Zmiany prawa gospodarczego nakładające obowiązki dla przedsiębiorców z półrocznym wyprzedzeniem
– Częste zmiany regulacji prawnych dotyczących przedsiębiorców negatywnie odbijają się na funkcjonowaniu biznesu. Wielokrotne nowelizacje w ciągu roku tych samych aktów prawnych, jak również uchwalanie ustaw z krótkim okresem vacatio legis powoduje, że przedsiębiorcy są zaskakiwani zmianami prawa, przez co w efekcie nie są w stanie w należyty sposób się do nich przygotować.
– W związku z powyższym proponujemy wprowadzenie możliwości zmian w zakresie przepisów prawa gospodarczego, wprowadzających obowiązki dla przedsiębiorców, z wymaganym vacatio legis, wynoszącym min. 6 miesięcy
7. Ograniczenie praktyki nadużywania tymczasowych aresztowań dla przedsiębiorców
– Problemem jest nadużywanie wobec przedsiębiorców przez prokuratorów i sądy praktyki stosowania tymczasowych aresztowań w kontekście przestępstw gospodarczych, czyli są to tzw. „przestępstwa na dokumentach” gdzie większość materiału dowodowego nie opiera się na wiedzy zdobywanej z przesłuchiwania świadków a jedynie na zabezpieczeniu odpowiednich zbiorów dokumentów.
– Propozycje:
a) skrócenie maksymalnej długości tymczasowego aresztowania do 9 miesięcy. Sąd w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora na stosuje aresztowanie na 3 miesiące, sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy, gdy zachodzi tego potrzeba, może wydłużyć ten czas znów o 3 miesiące, a sąd apelacyjny na kolejne 3 miesiące.
- b) wprowadzenie systemu dozoru elektronicznego (SDE) do katalogu środków zapobiegawczych (rozdział 28 KPK) – zastępowanie aresztów tymczasowych dozorem elektronicznym
8. Brak obowiązków dla mikroprzedsiębiorców
– Wprowadzenie w Prawie przedsiębiorców klauzuli generalnej, wyłączającej mikro-firmy ze wszystkich nowych obowiązków bądź obostrzeń formalnoprawnych
– Przeprowadzenie monitoringu skali sprawozdawczości. Wyeliminowanie dublowania się danych w sprawozdaniach do poszczególnych instytucji oraz likwidacja zbędnych regulacji, takich jak np. prowadzenia bazy danych odpadowych oraz uproszczenie obowiązków informacyjnych z RODO
– Regulacja ta jest wzorowana na standardach brytyjskich, gdzie najmniejsze firmy mają jedynie minimalne obowiązki księgowe.
9. Usunięcie możliwości zawieszania biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego
– Uchylenie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, przewidującego zawieszenie biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego wskutek wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie skarbowe.
– Przepisy są instrumentalnie wykorzystywane przez urzędników skarbowych, do przedłużania postępowań podatkowych.
– Działanie to prowadzi do stygmatyzowania przedsiębiorców, natomiast urzędnikom skarbowym pozwala przedłużyć postępowanie, tuszując opieszałość urzędników.
– Stoi to w jaskrawej sprzeczności z pryncypiami wynikającymi z Konstytucji Biznesu – domniemaniem uczciwości przedsiębiorcy oraz zasadą pogłębiania zaufania do władzy publicznej.
10. Skrócenie postępowań gospodarczych
– Zgodnie z nowymi przepisami Kodeksu postępowania cywilnego przewodniczący składu orzekającego i sąd są obowiązani podejmować czynności tak, by rozstrzygnięcie w sprawie zapadło nie później niż 6 miesięcy od dnia złożenia odpowiedzi na pozew.
– Termin ten jest jedynie terminem instrukcyjnym, a powinien bezwzględnie wiązać sąd.
Źródło: Biuro Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców
