Zgodnie z art. 168 k.p. urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym odpowiednio w planie urlopów lub po porozumieniu z pracownikiem (art. 163 k.p.) należy pracownikowi udzielić najpóźniej do dnia 30 września następnego roku kalendarzowego. Przypomnijmy, że przywołana zasada nie ma zastosowania do części urlopu udzielanego na podstawie art. 1672 k.p., czyli do tzw. urlopu na żądanie przysługującego pracownikowi w wymiarze do 4 dni urlopu w roku kalendarzowym.
Najpóźniejszym terminem wykorzystania zaległego urlopu za rok 2018 jest dzień 30 września 2019 roku, czyli roku kalendarzowego następującego po roku, w którym pracownik nabył prawo do urlopu, lecz nie przebywał na tym urlopie.
W związku z tym roszczenie, o którym wyżej mowa, staje się wymagalne z dniem 01.10.2021 roku, czyli następnego roku kalendarzowego po roku, w którym urlop powinien być udzielony. Od tego dnia zatem rozpoczyna swój bieg trzyletni okres, po upływie którego roszczenie ulega przedawnieniu. W konsekwencji tego roszczenie o udzielenie zaległego urlopu wypoczynkowego, powstałe z dniem 01.10.2021 r., przedawni się w dniu 01.10.2023 r.
