Obciążenie cieplne pracownika eksponowanego na środowisko gorące zależy od ciężkości jego pracy (tempa metabolizmu, wydatku energetycznego), izolacyjności cieplnej odzieży ochronnej oraz parametrów środowiska cieplnego (temperatura, prędkość i wilgotność względna powietrza oraz temperatura promieniowania). W celu oceny, czy środowisko, w którym znajduje się pracownik, nie jest zbyt gorące w stosunku do ciężkości jego pracy i odzieży, jaką stosuje, wykorzystuje się wskaźnik WBGT (wyrażany w oC), który zawiera w sobie temperaturę powietrza, średnią temperaturę promieniowania oraz temperaturę wilgotną naturalną; zatem wskaźnik ten uwzględnia większość procesów fizycznych niekorzystnie oddziaływujących na organizm człowieka. Praca w środowisku gorącym dopuszczalna jest, jeżeli wartość wskaźnika WBGT określonego na stanowisku pracy nie przekracza wartości dopuszczalnych przedstawionych w tabeli nr 2 części C: Mikroklimat załącznika nr 2 do ww. rozporządzenia. Jeżeli wartości określone na stanowisku pracy przekroczą wartości dopuszczalne przedstawione w tabeli, należy m.in. zmienić parametry środowiska pracy (np. obniżyć temperaturę powietrza na stanowisku pracy).

Treść tylko dla zalogowanych Użytkowników!