„Jeżeli pracownik w przeciągu trzech lat zostaje dwukrotnie przywrócony do pracy przez sąd pracy po zwolnieniu go z art. 52 K.p. za dwa różne incydenty i w uzasadnieniu wyroku jest napisane, że pracodawca złamał prawo, to czy jest to podstawa do złożenia pozwu do sądu pracy o mobbing i nękanie pracownika?”
Zgodnie z definicją zawartą w art. 943 § 2 Kodeksu pracy, mobbingiem jest takie działanie skierowane przeciwko pracownikowi, które:
· są długotrwałe i uporczywe;
· polegają na nękaniu lub zastraszaniu, wywołujące zaniżoną ocenę przydatności zawodowej;
· powodują lub mają na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolację go lub wyeliminowanie z zespołu.
By można było mówić o mobbingu powyższe przesłanki muszą występować łącznie. Na podstawie zadanego pytania, nie sposób jednoznacznie stwierdzić, czy dwukrotne bezpodstawne rozwiązywanie z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia będzie mobbingiem. Można założyć, że dwukrotna „dyscyplinarka” w okresie trzech lat wyczerpuje przesłankę długotrwałości i uporczywości, jednak dopiero znajomość konkretnych szczegółów i realiów sprawy pozwoliłaby na ocenę, czy bezprawne działanie pracodawcy polegało na nękaniu lub zastraszaniu i czy celem mobbera było poniżenie lub ośmieszenie pracownika.
Nie chodzi jedynie o subiektywne odczucia pracownika, a ocena zaistnienia przesłanek winna być odniesiona do zobiektywizowanych kryteriów.
