SENTENCJA
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 3 listopada 2020 r. sprawy ze skargi „A’ Sp. z o.o. w Ż. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 kwietnia 2020 r. nr […] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną w części, w jakiej uznano stanowisko za nieprawidłowe; 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
UZASADNIENIE
Dnia 28 lipca 2016 r. „A” Sp. z o.o. wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej z wnioskiem o udzielenie w indywidualnej sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego.
We wniosku strona skarżąca wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą będąc producentem i sprzedawcą zlewozmywaków granitowych i akcesoriów kuchennych. Strona podała, że swoją działalność prowadzi w małej wsi, której liczba mieszkańców nie przekracza 700 osób, na terenie bardzo rzadko zaludnionego terenu. Strona wskazała, że zatrudnia pracowników z innych miejscowości położonych od kilkunastu do kilkudziesięciu kilometrów drogi od siedziby firmy. Strona stwierdziła, że zamierza podpisać z pracownikami dwie umowy, tj. umowę o używanie osobowego samochodu do celów służbowych – dojazd do i z pracy, oraz w przypadku części pracowników – umowę o używanie osobowego samochodu do celów służbowych – przejazdy lokalne. Głównym celem podpisania pierwszej umowy jest zapewnienie stronie regularnych godzin pracy pracowników ze względu na bardzo utrudniony dojazd do miejscowości środkami komunikacji miejskiej, który praktycznie wyklucza inny dojazd do firmy, jak tylko przyjazd własnym samochodem. Natomiast głównym celem podpisania drugiej umowy jest możliwość skorzystania z mobilnych pracowników, co jest istotne w celu realizacji przez nich zadań spółki, takich jak np. spotkania z kontrahentami, serwis urządzeń, wyjazdy po drobne zakupy techniczne, załatwianie spraw urzędowych, codzienne sprawy niezbędne do prawidłowego funkcjonowania Spółki. We wniosku strona skarżąca postawiła pytania:
1) Czy z tytułu wypłaty ekwiwalentu za przejazdy do i z pracy według warunków wskazanych w umowie numer jeden Spółka jest obowiązana rozliczyć przychód u pracowników z tytułu pracy, obliczyć oraz pobrać i wpłacić zaliczki na podatek dochodowy, gdy pracodawca podpisuje z pracownikiem wyłącznie pierwszą umowę, lub gdy pracodawca podpisuje z pracownikiem zarówno umowę pierwszą, jak i drugą?
oraz
2) Czy z tytułu wypłaty ekwiwalentu w postaci ryczałtu za przejazdy w jazdach lokalnych według warunków wskazanych w umowie numer dwa spółka jest obowiązana rozliczyć przychód u pracowników z tytułu pracy, obliczyć, pobrać i wpłacić zaliczki na podatek dochodowy
