Ustawa z dnia 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2 (Dz.U. poz. 695) wprowadziła do przepisów antykryzysowych specjalne rozwiązania dotyczące osób ubiegających się o świadczenie przedemerytalne lub je pobierające.
Odpowiednie zapisy w tej sprawie zawarto w art. 31zy7 i 31zy8 wprowadzonych do ustawy antykryzysowej, czyli ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.).
Art. 31zy7 ustawy antykryzysowej zakłada, iż jeśli termin, o którym mowa w art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 2173, ze zm.), upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, termin ten uważa się za zachowany w razie zgłoszenia wniosku o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w ciągu 30 dni od dnia ustania obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii w związku z COVID-19. W tym miejscu należy wyjaśnić, że wspomniany w powyższym przepisie art. 2 ust. 3 pkt 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych określa jeden z warunków niezbędnych do spełnienia w celu uzyskania prawa do omawianego świadczenia. Warunkiem tym jest złożenie wniosku o świadczenie przedemerytalne w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez PUP dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych. Art. 31zy7 ustawy antykryzysowej tymczasowo koryguje tę procedurę w zakresie terminów przewidzianych ustawą o świadczeniach przedemerytalnych.
