INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) oraz zgodnie z art. 233 ust. 1 ustawy z 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z ostatecznym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 września 2019 r., sygn. akt II FSK 3268/17 oraz prawomocnym od 11 września 2019 r. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 144/17 (data wpływu prawomocnego orzeczenia wraz z aktami sprawy – 14 stycznia 2020 r.) uchylającym zaskarżoną interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów, z 7 listopada 2016 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.291.2016.2.EN – stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku opatrznym datą 30 maja 2016 r. (wpływ do tut. Biura 22 sierpnia 2016 r.) uzupełnionym 24 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:
- możliwości uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów tzw. opłaty za podwyższoną produktywność jednorazowo w dacie poniesienia – jest prawidłowe,
- uznania dnia zapłaty jako moment (datę) poniesienia ww. kosztu – jest nieprawidłowe.
