W dniach 23–25.06.br., posłowie przyjęli nowelizację k.p., która porządkuje zasady zawierania terminowych umów o pracę (patrz: Terminowe umowy o pracę – sejm przyjął nowelę k.p. porządkującą zasady zawierania umów na czas określony). Nowelizacja kodeksu pracy przewiduje wprowadzenie 33. miesięcznego limitu zatrudnienia na czas określony oraz przekształcenie na czas nieokreślony z mocy prawa czwartej umowy zawartej na czas określony. W związku z tą nowelizacją do MPiPS została przesłana interpelacja (nr 31872), w której, kierujący ją poseł Krzysztof Brejza, stwierdza, że sposobem na ominięcie nowej regulacji będzie zatrudnienie na zastępstwo. Na potwierdzenie swoich przypuszczeń poseł podaje za Państwową Inspekcją Pracy, że niektóre umowy na czas określony są podpisywane nawet na 20 lat.
W odpowiedzi na interpelację (nr 31872) udzielonej przez podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej Radosława Mleczko, czytamy, że w myśl art. 25 § 1 Kodeksu pracy, jeżeli zachodzi konieczność zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy, pracodawca może w tym celu zatrudnić innego pracownika na podstawie umowy o pracę na czas określony, obejmujący czas tej nieobecności. Umowa taka rozwiązuje się więc z chwilą powrotu do pracy zastępowanego pracownika.
Zgodnie z nowelizacją ustawy o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech (proponowany art. 251 § 1). Od tej zasady istnieją pewne wyjątki określone w
