Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczegółowych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.), czyli tzw. ustawa antykryzysowa, zakłada określony sposób postępowania w odniesieniu do orzeczeń o niezdolności do pracy i innych orzeczeń, których ważność upływa w czasie epidemii.
Jak wynika z brzmienia art. 15zc ust. 1 ustawy antykryzysowej, z przyczyn związanych z przeciwdziałaniem COVID-19, orzeczenie o:
- częściowej niezdolności do pracy,
- całkowitej niezdolności do pracy,
- całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
- niezdolności do samodzielnej egzystencji
– wydane na czas określony na podstawie odpowiednich przepisów, którego ważność upływa w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, zachowuje ważność przez okres kolejnych 3 miesięcy od dnia upływu terminu jego ważności, w przypadku złożenia wniosku o ustalenie uprawnień do świadczenia na dalszy okres przed upływem terminu ważności tego orzeczenia.
